Odróżniasz je głównie w zależności od obszaru, z którego pochodzą: herbata angielska, chińska, cejlońska, japońska? Sądzisz, że w każdym z tych miejsc rosną różne gatunki herbacianego krzewu? Musimy zburzyć twój światopogląd, bo jest całkowicie nieprawdziwy. Każda herbata to dokładnie ta sama roślina - camelia sinensis. Region uprawy, pora zbioru a przede wszystkim technika suszenia mają ogromny wpływ na finalny efekt, czyli na rodzaj otrzymywanej herbaty.  

Na pewno doskonale znasz cztery podstawowe rodzaje herbat: czarne, zielone, czerwone i białe. W ostatnich latach na popularności zyskują także herbaty żółte i niebieskie. Czy wiesz czym przede wszystkim różnią się od siebie poszczególne gatunki? Uchylamy rąbka kiperskiej wiedzy na temat fascynującego świata herbat.

Herbata czarna

Produkcja herbat czarnych składa się z 4 głównych etapów:

• więdnięcia,
• skręcania,
• fermentacji
• i suszenia.

Najbardziej popularne gatunki czarnej herbaty to Assam i Ceylon (pochodzące ze Sri Lanki), indyjski Darjeeling oraz chiński Yunnan. Napar ma jasną lub ciemnoczerwoną barwę i przyjemny, delikatny aromat. Klasyczną czarną zalewamy świeżo zagotowaną wodą i parzymy 2 max. 3 minuty. Czarna herbata charakteryzuje się dużą zawartością teiny, dlatego wykazuje właściwości pobudzające. Mocno zaparzona idealnie zastąpi poranną kawę. O innych jej właściwościach dowiesz się więcej z artykułu „Właściwości czarnej herbaty, o której nie mieliście pojęcia”.

Herbata zielona

O zielonych herbatach napisano już tak wiele, że ograniczymy się tylko do krótkiego podsumowania najważniejszych informacji. Przede wszystkim zielona herbata powstaje z liści, które nie są poddawane fermentacji! Od razu po zerwaniu suszy się je, dzięki temu zachowują znacznie więcej cennych składników w porównaniu z np. herbatą czarną.

Ziemią ojczystą zielonej herbaty są Chiny i to właśnie one nadal w 75% zaspokajają roczne zapotrzebowanie na ten produkt wytwarzając ok. 500 tysięcy ton herbacianego suszu. Spośród wszystkich rodzajów herbat, to właśnie wśród zielonych znajdziemy największą mnogość odmian znacząco różniących się pomiędzy sobą zarówno smakiem, kolorem, zapachem jak i wyglądem oraz strukturą wysuszonych liści. Najwyższej jakości herbaty zielone wytwarza się ręcznie, ale obecnie ten proces został w znacznym stopniu zmechanizowany.

Wielokrotnie podkreślamy w naszych publikacjach, że zielonej herbaty absolutnie nie można traktować wrzątkiem. Odpowiednia dla tego gatunku jest temperatura pomiędzy 75* a 90*. Czas parzenia przyjmuje się standardowo pomiędzy 2 a 3 minutami. Generalnie istnieje zasada, że im lepszej jakości liście mamy, tym krócej powinniśmy je parzyć.

Warto jeszcze krótko wspomnieć o tym, że suszone liście zielonej herbaty zawierają więcej kofeiny niż ziarna kawy, ale biorąc pod uwagę technikę parzenia, a przede wszystkim ilość surowca użytą do przygotowania poszczególnych naparów, tradycyjnie zaparzona filiżanka zielonej herbaty ma nawet trzykrotnie mniej kofeiny niż jej kawowy odpowiednik.

Herbata czerwona

Tej herbaty nie sposób pomylić z żadną inną. Kto chociaż raz jej spróbował, doskonale zna jej charakterystyczny aromat i lekko wędzony smak. Czemu go zawdzięcza?

Herbata pu-erh przechodzi dodatkowy proces fermentacji oraz leżakowania. Główna różnica pomiędzy herbatami czerwonymi a pozostałymi gatunkami dotyczy właśnie okresu przechowywania. Zasadniczo herbatę przetrzymuje się maksymalnie rok, natomiast czerwona im starsza tym lepsza.

Można wyróżnić 2 główne rodzaje herbat czerwonych pu-erh sheng i pu-erh shu. W pierwszym przypadku liście poddawane są naturalnemu procesowi starzenia oraz leżakowania. Zanim będą gotowe do parzenia może minąć nawet kilkadziesiąt lat. Drugi rodzaj dotyczy herbat produkowanych na masową skalę. Liście poddawane są procesom fermentacji za pomocą drobnoustrojów i grzybów.

Warto wiedzieć, że swoją nazwę czerwona herbata zawdzięcza chińskiej prowincji Pu’er oraz... przypadkowi! Zapomniane liście herbaty odnaleziono po wielu latach w górskich jaskiniach. Do tej pory najdroższe i najbardziej pożądane na świecie czerwone herbaty dojrzewają w tajemniczych grotach przez około 60 lat.

Pu-erh znana jest przede wszystkim jako doskonały „morderca tłuszczu”, ale to krzywdząca opinia, bo jej zalet jest o wiele więcej. Jakich? Sprawdź „Jak działa czerwona herbata”.

Herbata biała

Nie jest tak bardzo popularna w Polsce jak zielona i warto to zmienić, bo to doskonała alternatywa właśnie dla wszystkich tych, którzy chcieliby korzystać z dobrodziejstw herbacianych naparów, ale nie przepadają za smakiem zielonej herbaty. Białą herbatę pozyskuje się dzięki suszeniu młodych pączków, które jeszcze nie zdążyły się rozwinąć. Często dodatkowo osłania się je przed słońcem, a przed samym procesem suszenia jeszcze ogrzewa parą wodną, żeby zneutralizować enzymy. W związku z tym, że młode pączki można zbierać tylko w krótkim wiosennym okresie, zbiory nie są duże, a co za tym idzie cena herbaty niestety wysoka.

Suszone liście białej herbaty mają bardzo charakterystyczną srebrną barwę. Napar natomiast słomkowy kolor, delikatny aromat i smak pozbawiony goryczy. Ze względu na wysoką zawartość utleniaczy napar z białej herbaty uważany jest za eliksir młodości.

Herbata żółta

Proces produkcji na początku jest bardzo zbliżony do tego, z którego otrzymujemy herbatę białą. Z tą różnicą, że zebrane liście podgrzewa się, studzi i suszy. Ten proces jest powtarzany wielokrotnie nawet przez 3 kolejne dni. Smak herbaty cesarskiej, bo takim mianem często określa się żółtą herbatę jest subtelny i nie podobny do smaku żadnej innej herbaty. Posiada delikatny, ale charakterystyczny aromat. Napar ma kolor słomkowo-żółty. Istotne jest to, że liście żółtej herbaty parzy się tylko raz.

Herbata niebieska

Klasycznie nazywana oolong lub ulung. Potocznie zwana „niedofermentowaną”. Główna produkcja odbywa się na Tajwanie. Liście zbiera się w ściśle określonym czasie, następnie poddaje procesowi częściowej fermentacji, pozostawia na słońcu do częściowego zwiędnięcia, następnie wkłada do wiklinowych koszy i potrząsa. Te czynności (więdnięcia i potrząsania) powtarza się kilkukrotnie, aż liście nabiorą żółtej barwy. Trudno jednoznacznie określić smak herbaty niebieskiej. Niektóre odmiany mają wyczuwalne nuty trawy, w innych dominują kwiaty, orzechy lub owoce. Herbata oolong zawiera bardzo mało kofeiny, dlatego spokojnie można ją pić wieczorem, bez obawy o nadmierne pobudzenie przed snem.

Zespół

Malwa Tea